Ik kijk mijn kamer rond
En zie de hypocrisie
De ironie
Maar vooral
De herinneringen
Ik zie mijn “artestieke hoek”
Een witte boekenkast waar de gele
Schaapjes en andere boerderijdieren
Nog opstaan
Een boekenkast die volgepropt is
Met schetsboeken en –bladen,
Twee tekendozen en een beker,
Een pot met kwasten,
Drie fotomapjes,
Een ladenkastje met rotzooi,
Een verfpaneel en een gitaarboekje
Een grote wissellijst staat ervoor
Bedoelt voor de briliante tekeningen
Van mijn hand
Maar waarvan het concept nooit op papier komt
Ernaast, opvallend door het zwarte
Schot erachter, twee gitaren
De een met 3 hele snaren en 1 kapotte
De ander ongestemt.
De hoes ligt weg geschopt onder het stof
Onder mijn ladenkast er tegenover
Foto’s op de vensterbank
Waar gezichten op prijken
Die ik nu alleen nog maar
Op festivals en concerten zie
Tussen die “artestieke hoek” die geen hoek is
En de vensterbank
Staat mama’s oude rieten stoel
En daarachter ligt een primitieve fluit
Eenzaam onder het stopcontact
Als je onder de boog door loopt in de muur
Zie je rechts een uitklapbare bedbank
als je de kleding wegdenkt
Links versiert een oud computerscherm de hoek
Op de onpraktische houten tafel en daarnaast
Een vrij nieuwe computerkast
Op de tafel staan foto’s
Van de vakantie’s vorig jaar en 6 jaar geleden
Ik herken de gezichten nog
En vraag me af waarom
Die blonde meid zo lief lachend naast de vroegere mij
Nooit meer terug geschreven heeft
De andere foto’s betreffen mijn geliefde paardje
Die al meer dan een jaar te koop staat
Omdat ik zo verwend ben
Dat ik meer dan één hobby wil
Tegenover je in de linkerhoek een enorme kast met bureau
Twee prikborden vol met foto’s, een memoboard
Waarvan de uitwisbare inkt vereeuwigd is
En waar nu staat “Janneke hartje you”
En dan zul je links op mijn kast de foto’s zien van Janneke
Of eerder niet, gezien het effect van zwarte stift
Links staat mijn bed waarboven
Twee beertjes hand in hand staan en vragend kijken
“kis me” [insert kus geluid]
Daar recht tegenover, boven mijn uitklapbare bed-bank
Bedekt met al mijn vuile kleren en met de
Zwart-witte kussen waar ik ooit om vroeg,
Een uber vrolijke gele sponge-bob poster.
Met daarnaast, hoe kan het ook anders, een rek met cd’s
Waarvan ik de helft niet heb beluisterd
*zucht*
En nu het opruimen…