maar de wind was leeg
ik zag de
laatste vogels vliegen in
een schemering die bleef
nog was er
zacht gefluister
maar de wind was leeg
ze vlogen
witte vegen tegen
kwijnend hemelsblauw
raakten roze kleuren
voor ze doken
in de nachtelijke kou
het schreeuwen
is gestorven met
hun echo's in het niet
mij rest nog
slechts de stilte in
een mateloos verdriet
ik zal ze niet meer zien
gespreide vleugels
in een moeiteloos laveren
ik zeg vaarwel
misschien mag ik het in een
volgend leven weer proberen
wil melker
04/07/2004
*Shanti*: | Zondag, juli 04, 2004 16:58 |
zou je echt nog terug willen nar de aarde? Gene Zijde lijkt me zoveel rustiger....! Liefs, namasté, A, |
|
Dark Sinner : | Zondag, juli 04, 2004 14:54 |
krijg er kippenvel van!! Prachtig geschreven Dikkuh xus |
|
Paul de Bruyn: | Zondag, juli 04, 2004 13:58 |
Een gedicht met de nodige droefheid erin verborgen... Maar er zijn ook warme zomerwinden, vol met leven liefs Paul |
|
sunset: | Zondag, juli 04, 2004 08:39 |
Kantig mooi en fragiel. liefs / sunset |
|
*** Lanaatje37***: | Zondag, juli 04, 2004 08:25 |
ik zie het zo voor me... mooi gedicht Wil... liefs, Laantje |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 04 juli 2004 | ||
Thema's: |