als niemand je begrijpt
als je denkt door iedereen verlaten te zijn
als je oneindig veel verdriet hebt
als je geen woorden hebt om je gevoelens uit te drukken
als je denkt dat het geen zin meer heeft, dan
dan kan de regen je troosten
je voelt de dikke druppels op je handen
je gezicht wordt vochtig
je haren hangen in slierten naar beneden
alles spoelt van je af
je voelt je eenzaam maar vrij
je voelt niet dat je nat word
de bomen grote schaduwen
die je langzaam opslokken
met jou, je gevoelens
langzaam kom je bij je positieven
je bedenkt dat het jouw tijd nog niet is
opeens merk je dat je bibbert
dat je nat bent
je verlangt naar warmte en troost
de terugweg is moeilijk en zwaar
maar deze weg leidt naar hoop
hoop op een nieuw begin