Mogen ze wel op u wachten ?
Hoe kan ik zo min en klein bij al die mensen in nood zijn ?
Rekend op u voor altijd Heer God, denk ik weleens: "Help die mensen toch. Hebben ze dan niet lang genoeg gewacht op uw komst, uw helpende hand en uw geweldige macht ? "
Zoekend en vragend denk ik : "Was ik maar heel even die mens die stikt."
In oorlog en in die moedige strijd, een verdriet dat in een diepe afgrond glijdt.
Waar moeten ze naartoe, waar is hun bestaan en hun licht ? Heel hun leven hangt in een zeer dichte mist.
Zuchtend en stil, bekijk ik die wereldnood vanuit mijn eigen veilig en geborgen bestaan.
Dat eindelijk deze mensen nu eens rustig kunnen leven, om zo hun onmenselijk bestaan een echte kans te geven.
O Heer God waarom hebben deze mensen dan nooit vrede ? Luistert U wel genoeg naar hun ontelbare gebeden.
Samen omgaan met al onze verschillende medemensen, ook al is hun geloof en levensopvatting niet naar ieders wensen.Probeer dan eens samen te bidden en samen te leven, en hoop dan op Heer God door zijn liefde te beleven.
Want Heer God straalt zijn liefde naar elk mensenhart en brengt ooit deze wereldvrede, waar iedereen zolang op heeft gewacht.