breek het slot van onze verbintenis
laat me vallen in de duisternis
ik kruip terug in mijn schelp
het enige wat nu nog helpt
een plaats waar niemand me ziet
laat mezelf verdrinken in min verdriet
zoek me niet
vinden doeje niet
kben onherkenbaar verminkt door de wonden die je me na liet
de dood die me hier tot het leven verbiedt