Ik hou mijn vingers stijf gesloten
zodat liefde en geluk me niet kunnen ontlopen
Maar liefde is broos, geluk heel teer
en telkens ontglipt er een ietsje meer
Mijn handen blijven krampachtig dicht
maar voor hoe lang nog toekomst gericht
Het zand voelt heet ik moet het laten gaan
mijn handpalm gloeit, kan het niet meer aan
Langzaam gaan mijn vingers open
voel het zand uit mijn handpalm lopen
Ben ik je nu voorgoed verloren?
Of houd jij je handpalm voor me open
zodat mijn zand bij het jouwe mag lopen
Laat je me ontglippen of toch niet
zie je een toekomst met mij nog zitten
......Of toch liever niet?