In Mijn ogen verschijnen tranen.
In mijn hoofd komt verdriet.
In Mijn hart verschijnen barstjes.
Barstjes die pas geheeld waren.
De barstjes worden scheuren.
De scheuren worden spleten.
Binnenkort barst mijn hart open.
En dan gaat mijn verdriet langzaam lopen.
De pijn die jij niet voelt.
Omdat jij niet elke avond in je bed woelt.
De verschrikkelijke gedachten en de pijn.
Kon jij maar eens één dag mij zijn.
Dan kon je zien hoeveel ik van jou hou.
En dit gedichtje helemaal aan jou toevertrouw.