Naar daar waar het begin het einde is….

Ik zie alles steeds verder weg,
Ik zie de wereld door de ogen van de zee.
Alles wordt kleiner,
Alles verdwijnt voor mijn ogen.

Ik open mijn mond.
En voel het vloeibare miijn hart omringen,
Al mijn herinneringen weg gespoeld.
Het heden is nu mijn verleden...

Mijn bewustzijn is al vergaan,
Verdronken in een poel van chaos.
Mijn longen laten zich ontkrachten,
door het onoverwinbare.

Mijn ogen staren voor zich uit,
Geschrokken van de kracht die ze deed huilen.
Mijn oren horen het suizen,
Van mijn bloed dat wordt vervangen door het ongekleurde.

Nu vallen mijn oogleden op elkaar,
Mijn hart pompt alleen het ongrijpbare door mijn lichaam.
Mijn oren horen een lichte ruis,
Mijn longen zijn gevuld.

En ik,
Ik staar naar mijn levenloos lichaam.
Dat langzaam wordt meegevoerd,
Naar daar waar het begin het einde is,
En het einde het begin….