Vijf voor twaalf, bijna nacht
De enorme slaap die wacht
Nog enkele minuten dag
Tot ik mijn ogen sluiten mag
Dan eindelijk de rust
En wordt mijn vuur geblust
Vuur dat bijna is gedoofd
Door alles wat mij is beloofd
In het leven dat mij stoorde
En niet bij mij liefde hoorde
Door de pijn die telkens weer
Zorgde voor meer hartenzeer
Het gevecht dat uren duurde
En talloze duivels stuurde
Mijn energie is opgeraakt
En mijn vertrouwen opgemaakt
Ik had lief en ik deelde
Ik lachte en speelde
Het spel dat leven was
Speelde met het dodelijke gas
En door verstikking overleden
Door een te hard verleden
En te weinig gegeven
Om te kunnen overleven
Tot de klok 12 uur slaat
En ik te laf ben voor mijn daad