Dag pap,
Jaren terug toen U ons verliet
door ziekte niet meer te redden
maar nog zo in het leven stond
het doet nog steeds verdriet
in juni ’85 is dit gebeurd
en elke dag wordt U nog gemist
er is zoveel steeds te vertellen
er wordt nog dagelijks getreurd
het lichtje welke bij Uw foto brandt
dit kleine vlammetje elke dag
brengt ons hopelijk steed even bij elkaar
U en wij, eenieder die zo naar U verlangt
weet U dat U overgrootvader bent
van Uw liefste kleinzoon
Uw naam zet zich voort
Stijn wordt hij genoemd, een lieve vent
helpt U ons vanuit daarboven
kijkend op ons wel en wee
het is soms zo moeilijk
om hierin te blijven geloven
we doen ons best lieve pap
zoals U dit ons heeft geleerd
maar ‘t leven is vaak hard, zo hard
U was zo goed in ‘t vaderschap
trots zijn we altijd op Uw naam
die nu wordt voortgezet
wilt U alle lieverds daarboven
groetjes doen van ons hier beneden
vooral van diegene die zich zonder U
zich voelt zo ‘eenzaam’…
| *B()|-|-€Rf|_Y*: | Woensdag, juni 23, 2004 17:46 |
| Nou, ik sluit me volledig bij hieronder aan.. en net zoals boudaatje zeg ik altijd.. Een mens is pas dood als hij niet meer kan verderleven in iemands gedachten... | |
| Boudaatje: | Woensdag, juni 23, 2004 10:49 |
| mooi vol gevoel neergezet, maar weet dood is hij pas als je hem vergeten bent. knuf |
|
| Auteur: Ria Overwater | ||
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||