ik voel me naakt in de oneindigheid
de stilte dans in het water
de koude leeft voort in onze gedachten
het lied van hoge noten waait over de wouden
een oorlog die nooit leek op te houden.
de door die in het water rust
het verdriet dat elke hoek bezoekt
alles denkt terug aan de pijn van toen,
het zijn stemmen uit de geschiedenis.
het is polaroid poëzie, vandaar dat het nogal raar klinkt, het is gebaseerd op een foto...