DE PIJN DAGT ME UIT (wereldje zeg me)

De pijn daagt me uit.
Hoeveel ervan kan ik nog verdragen.
Alle mislukkingen die gebeuren,
vormen samen een grote berg,
een berg van zelfhaat,
die ik probeer te negeren,
want ermee leven lijkt onmogelijk.

De pijn daagt me uit.
En strooit gebeurtenissen,
die me vullen me negativiteit.
Een foute blik in iemands ogen,
een negatieve toon in iemands stem,
een sfeer van afwijzing en buitensluiting,
en alle kleine dingen die fout gaan,
keer op keer,
gebeuren ze weer,
en zo scheuren me langzaam kapot.

-------------------------------------
Wereldje zeg me :
dat ik sterker ban dan de pijn,
zeg me dat ik in mezelf kan geloven,
zonder me zorgen te maken over de pijn,
en over alle kleine dingen die fout gingen.

Wereldje zeg me :
dat ik de berg van zelfhaat,
niet meer hoef te negeren,
omdat ik hem durf aan te kijken,
omdat ik mezelf kan vergeven,
van alle imperfecties die ik in me draag.

Wereldje zeg me :
dat ik niet meer hoef te haten,
omdat haten me zo’n pijn doet,
laat me in liefde mezelf vergeven.

Laat me niet langer lijden,
maar bevrijd me van de pijn,
zodat ik ooit gelukkig zal kunnen zijn,
vrij als mezelf.


20 januari 2004