Stoïcijn
Stoïcijn
Verdriet woont diep van binnen
Zonder beelden, geen geluid
Als je er over wilt beginnen
Kijk je me aan maar ik sta uit.
’t zou beter zijn te spreken.
Maar woorden sterven weg
Voordat ze kunnen kwetsen
En niet vertalen wat ik zeg
Mijn blik verdwaalt tussen je ogen
Ik hoor je stem steeds dichterbij
Langzaam begin ik te geloven
Je houdt echt van mij.
Stap voor stap haal je me binnen
Je huid is zacht; je warmte fijn.
Zonder beelden zonder zinnen
Kan een stoïcijn gelukkig zijn ?
Verdriet woont diep van binnen
Zonder beelden, geen geluid
Als je er over wilt beginnen
Kijk je me aan maar ik sta uit.
’t zou beter zijn te spreken.
Maar woorden sterven weg
Voordat ze kunnen kwetsen
En niet vertalen wat ik zeg
Mijn blik verdwaalt tussen je ogen
Ik hoor je stem steeds dichterbij
Langzaam begin ik te geloven
Je houdt echt van mij.
Stap voor stap haal je me binnen
Je huid is zacht; je warmte fijn.
Zonder beelden zonder zinnen
Kan een stoïcijn gelukkig zijn ?
Reacties op dit gedicht
| Supermuis.: | Dinsdag, juni 15, 2004 01:11 |
| Tuurlijk kan ie dat...gewoon toegeven aan je gevoel... knuffel... :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: valk | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||