in de stilte tussen lijken
ik ben storm
jaag het water op
in woeste grijze golven
ze slaan kusten dood
maken het land erachter
troosteloos in watersnood
ik kap de trossen van
de ankers die al schrapen
doe de zeelui in afgrijzen
snel het schip verlaten
snijd de life-lines door, hun
sterven heeft geen enkel oor
ik ontketen kracht
de orkaan jaagt nu volledig
onder mijn gezag, armen
zijn tekort om levens aan
te reiken, vingers krommen
zich in een laatste hulpblijken
ik ben het oog en
zie de mensen wijken
ze zijn de orgie zat
kunnen niet begrijpen
hoe mijn veertje valt
in de stilte tussen lijken
wil melker
14/06/2004
esther vD: | Vrijdag, juni 25, 2004 17:43 |
hoi ja ik ben het weer, maar je gedichten beschrijven precies hoe ik me voel. misschien heeft het voor jou een andere betekenis als voor mij, maar de eenzaamheid ken ik, zeker nu ik dit jaar 3 mensen heb moeten begraven en andere familieleden van die mensen heb zien lijden. bedankt voor je gedicht liefs esther |
|
maria : | Maandag, juni 14, 2004 18:54 |
....stil.... liefs, maria |
|
xavion: | Maandag, juni 14, 2004 13:09 |
Al is het wel enorm triest nu k de thema's zie, maar het schrijven is bijzonder! Krachtgevende groet, D.R. |
|
xavion: | Maandag, juni 14, 2004 13:08 |
Heel graag gelezen Wil! Groet, Dorus |
|
Boudaatje: | Maandag, juni 14, 2004 12:42 |
verbluffend...wauw | |
Paul de Bruyn: | Maandag, juni 14, 2004 10:59 |
Prachtig gedicht stilte valt hier bij dit lezen liefs Paul... |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 14 juni 2004 | ||
Thema's: |