beelden
die van tijd tot tijd
als een storm over me heen gingen
houden de tijd gevangen
zoals de lucht die me doet groeien
groeien naar leven,
en leven naar meer,
meer dan een paar flarden van
een godvergeten droom,
meer dan wat ik onderweg verloren ben
en iemand anders voor me heeft meegenomen
ze zijn te mooi om te vergeten,
die verlangens die me doen stralen,
mischien te mooi om waar te zijn,
wanneer de pijn mijn ziel doorboort
ik kan van geluk spreken
dat mijn droom de schrale leegte vult