gisteren barste ik in tranen uit
ik kan niet meer
en ik wil niet meer
ik stort me op mijn werk
om niet aan jou te hoeven denken
de pijn die ik heb
is onverdragelijk
de dagen vliegen voorbij
maar gaan ook weer langzaam
op 1 juli weet ik wat je keuze is
heb je het dan nog niet uit gemaakt
dan verdwijn ik voorgoed
uit je leven
het zal moeilijk voor me zijn
maar zo door gaan kan ik niet
ik ben gebroken van binnen
thuis heb ik het ook niet makkelijk
maar na deze maand
is er een last van mijn schouders gevallen
ik zal veel nachten niet slapen
omdat ik jou misschien kwijt ben
maar ik denk dat je eerst moet zien
dat ik het echt meen
en dan is het te laat
zoals in een liedje wordt gezongen
een man weet pas wat ie mist als ze er niet meer is