Zoete dromen zijn in bittere stukken uiteengereten
Koude duisternis vergrijpt zich aan je hart.
Geen traan die nog troost kan bieden
Het leven heeft je verkracht.
Vlijmscherp knauwt het mes in je polsen
maar nog steeds bijt het niet hard.
Je kent nog steeds de schoonheid van je leven.
Als een bloem verzopen in de modderige regen
een stralende ster achter een donderwolk.
Vergeet nooit, je mooiste tijd moet nog komen,
het leven is meer dan een geschenk.
Geen ellende kan je helemaal breken,
binnenkort heb je je onderschatte schoonheid
herontdekt...