alleen
in een hoek
heel alleen
staat een meisje
ze kijkt om haar heen
ze zoekt haar vrienden
maar die lijken verdwenen
ondertussen staat dit meisje
te trillen op haar benen
de boosheid komt op
met verdriet er bij
waarom gaan ze altijd weg
en zeggen ze niets tegen mij
ze is buiten gaan zitten
met haar hoofd gebogen
aan ware vriendschap denkend
met tranen in haar ogen
ze voelt zich rot
door haar vrienden alleen gelaten
en voor de zoveelste keer
weer helemaal verlaten
(ben nog niet helemaal tevree over het laatste stukkie)
heel alleen
staat een meisje
ze kijkt om haar heen
ze zoekt haar vrienden
maar die lijken verdwenen
ondertussen staat dit meisje
te trillen op haar benen
de boosheid komt op
met verdriet er bij
waarom gaan ze altijd weg
en zeggen ze niets tegen mij
ze is buiten gaan zitten
met haar hoofd gebogen
aan ware vriendschap denkend
met tranen in haar ogen
ze voelt zich rot
door haar vrienden alleen gelaten
en voor de zoveelste keer
weer helemaal verlaten
(ben nog niet helemaal tevree over het laatste stukkie)
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Nienna Ancalìmon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||