Een kras in jouw pols, een kras in mijn ziel
Een kras in jouw pols, een kras in mijn ziel..
Vanaf dat jij ook maar een krasje in jouw pols graveert.
Het is echt iets dat me enorm deert.
Ik voel me dan gekwetst en radeloos.
Zo verdrietig, zo hopeloos.
Een kras in jouw pols, een kras in mijn ziel..
Toen ik die littekens zag, sloeg ik even tilt.
Ik voel me leeg, omdat jij dood wilt.
Ergens blij, omdat jij dit aan me toevertrouwt.
Toch kreeg ik het even erg benauwd...
Een kras in jouw pols, een kras in mijn ziel..
Ja, het raakt me toch wel tot in mijn hart..
Ik was bang, ik draaide even weg, ik was verstard.
Vurig hoop ik dat je dit nooit meer doet.
Ik smeek je , alsjeblief, krijg nu weer wat goede moed!
*Hey lieverd! Ik weet het, dit gedicht is niet zo goed maar ik moest het toch schrijven... Het moest er gewoon uit. Ik wil niet dat je je schuldig gaat voelen, maar dat je je gaat realiseren dat dit echt even pijn deed. Misschien zag je het niet, maar ik draaide even weg toen je me het liet zien... 'k Smeek je stop ermee meis :(