Weet met de problemen niet meer om te gaan
wil niet meer in dit leven staan
kan op niemand meer bouwen
laat staan nog vertrouwen
op en helemaal leeg
geen hulp meer kreeg
niemand meer om haar heen
voelt zich meer dan alleen
geen fut om nog iets te doen
hef trompetgeschal en klaroen
slijten zal hier het verdriet
maar daarboven klinkt het welkomslied
laat maar, laat maar gaan
afscheid van dit aardse bestaan…
| michris: | Zondag, juni 06, 2004 23:22 |
| ....en boven ben je nog lang niet welkom. je hebt nog zoveel te doen hier... liefs, michris |
|
| Boudaatje: | Zondag, juni 06, 2004 20:33 |
| aangrijpend gedicht, heel herkenbaar,...weet plots niet meer wat te zeggen... knuffel |
|
| sick suicide: | Zondag, juni 06, 2004 20:24 |
| een traantje aan het weg vegen mooi herkenbaar ook | |
| *Soledad*: | Zondag, juni 06, 2004 17:44 |
| Dat zijn eenzame tijden.... En ik ken ze als geen ander. Zo moeilijk als ze zijn, zo vaak komen ze helaas toch voor. Indien op jezelf betrokken, heel veel sterkte.... Liefs. |
|
| Auteur: Ria Overwater | ||
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||