Na jij, die er eigenlijk nooit geweest is.
Schijnt de zon nog
maar is de warmte verloren
Zingen de vogels nog
maar is het gevoel eruit
vermoord zijn mijn gevoelens
vermoord is mijn vertrouwen
want jij was een jij die niet bestond of bestaat.
En die jij heeft mij, hem gemaakt
Verdrongen is de pijn
verdrongen is het leven
want jij was mijn ik
mijn enige zijn
Ik was voor jou
niet meer dan één
jij was alles voor mij
jij de alles voor jou
Met je ego strikte je me
púúr vriendschappelijk
alhoewel die vriendschap
niet meer was als een woord
geen gevoel geen daad
kilte.
zonder jou weten
hield ik je vast
mijn beeld
mijn enig gevoel
Verlaten heeft mijn bloed
verlaten heeft mijn zijn
een traan die krijst
en bloed dat troost
vergaan is mijn toekomst
vergooit is mijn heden
weg gegaan, het verleden.
Voor eeuwig gevangen
in het huis van toen
met de herinnering
aan je warme ogen
en gelogen woorden
de zon scheen niet
maar jij gaf de warmte
de vogels floten niet
dat was JIJ
Jij de hij in jouw lichaam
zo fake als mijn lach
geboren zoon van God
uit de hel gebannen
Mijn leven wordt noot meer leven
en mijn dromen blijven zwart
de aarde draait
en jij draait mee
Ik al zwevend tussen twee rijken
vader God neem mij mee
°geschreven, na al 2 jaar voortdurend verdriet en verwerking°