Toen je gisteren vertrok...
zag ik weer die gekwelde blik in je ogen,
heel sereen,heel ingetogen...
het begint altijd met een beetje zwetsen,
eindigt altijd dat ik je blijf kwetsen...
je bent zo lief,
bijna een hartedief...
als ik naar je kijk,
zie ik hoe je hartje begint te zwellen,
maar aan het einde van de rit, een blik van kwellen...
je zieltje in je ogen,
weerom heel ingetogen...
ik wil je maatje zijn in goede en kwade dagen,
maar meer mag je mij momenteel niet vragen...
je bent een schat van een vent,
die zijn eigen grenzeloze tofheid niet kent...
ik weet, je draagt me diep in je hart,
dat maakt alles nog zo veel meer hard...
waren alle mannen in mijn leven maar zo geweest,
dan was ik nu misschien niet zo een beest...
vriendschap voor het leven,
da's al wat ik je kan geven...
ik wil je hartje niet meer breken,
je verdere toekomst wreken...
laat ons vriendschap beloven,
je zal er mij later misschien nog om loven...
we zien wel wat de toekomst brengt,
zolang je maar gedenkt:
als je 5 min. per dag aan mij hebt gedacht,
denk dan nog 5 uur langer voor je besluit dat je wacht...
beter een goede vriendin dan een slecht lief,
ik meen wat ik zeg, bijna hartedief....