Twaalf geamputeerde armen in een dwangbuis hebben een intermezzo

tussen de bedrijven door, industriegebied vol buizen en beton betegeld

het lot zich alvast in Delftsblauw om zo het einde der tijden te missen

het liposuctiecentrum glimt zacht zo in de noorderstorm, platen golven

verwacht wordt dat de wind zal gaan liggen tussen de ledematen maar

niet nu niet hier niet als wij het niet willen we protesteren met doek

voor mijn oog een doodbloedend konijn, wit nog slechts enkele plekken

aangereden wild, wild aangereden door rupsbanden, verplaatsbaar vet

het hek dat kiert hier laait de wind zich op, laadt de wind zich op tot

grote hoogten dat het gierend loeit over deze vinex brug, ik wil hier

vandaag nog weg

veertien blauwe borden benoemen broze grond vol aanhalingstekens

die aan geven dat deze plek slechts een zegswijze is en dus niet

existentieel huist hier in onze gedachten, geen grond genoeg om

heipalen te doen verzuipen in het natte zand, klimmen tot de rand

tot ze niet verder willen steigerende schapen schelden tegen dam

en wanneer het eindelijk weer lente wordt wil ik niet weten het is

me reeds heet genoeg onder mijn voeten. met wat toegevoegde

soda was de bodem nu van glas geweest, glibberig glad mijn spiegel

die dikwijls dwingt me dit te zien, terwijl ik wil negeren dat vanuit

mijn gezicht het niet te zien zal zijn, te negeren is, blind voor het licht

vandaag nog weg