Ik heriner me nog zo de eerste paar dagen
dat ik je leerde kennen
het was allemaal zo mooi en zo speciaal
dat ik me al gauw begon aftevragen
verdien ik dit wel, na dat ik veel pijn heb gehad
is hij de ware wel? maar hij bewees het keer op keer
ik begon van hem te houde, hem te vertrouwen
elke dag steeds meer
de twijfels vervaagde zo over hem
Ik was compleet verliefd, op die lach en die stem
ik wou met hem me leven delen
maar dat kon niet...want uiteindelijk deed je me verdriet
het ging uit, en nu kan ik je nog missen
maar het is beter zo
al zegt me hart, dat ik niet zonder hem kan
want ik weet, elke dag dat ik weer naar hem verlang
ik mis je lieve schat
alluwel ik weet dat het beter is zonder jou verder te leven
maar je gaf me iets watniemand anders mij geve kon
een lach op me gezicht, een straaltje zon
elke nacht huilt mijn hart, omdat hij het niet zonderjou aan kan
omdat ik naar je verlang
mijn hart sgreeuwt jou naam, heel vlug
maar het heeft geen zin
slechts de herinnering blijft, maar jij, jij komt niet meer trug