Door hen achtergelaten.
Een spoor van mezelf niet zijn.
Nu nog niet.
Ik geloof dat ik nog steeds op zoek ben.
Naar mijn ware ik.
Ik was nooit degene
Die bij kritiek zich meteen niks meer voelde.
Nooit voelde ik afkeer tegen sommige andere vriendschappen en relaties.
Nooit liet ik zomaar mensen voor anderen vallen, zoals ik afgelopen tijd deed.
Waar is mijn ik,
Moet ik verder naar hem zoeken of een nieuwe ontwikkelen?
Het enige wat ik nog wel voel is mijn intuïtie.
Word in hechte vriendschappen door dit gestuurd.
Soms lijkt mijn ik er te zijn,
Maar dan is er weer iets kleins
Waarop ik anders reageer dan dat ik werkelijk wil reageren.
Werk ik mensen weer tegen me.
Dan ben ik de weg weer kwijt.
Kan mezelf niet eens goed omschrijven.
Maar ik zal doorgaan.