22 mei 2004
De hele week is het zo goed gegaan. Me expres bezig gehouden, de deur uitgegaan, mensen uitgenodigd. En nu, zomaar….is het weer raak.
Ik kan hem maar niet uit mijn hoofd zetten. Hoe moet ik dat nou doen? Hoe kan ik zorgen dat er niet meer naar verlang om hem om me heen te hebben? Als ik wist hoe, zou ik geen seconde twijfelen. Ik wil dit niet meer, maar ik heb het niet in de hand. Ik heb het niet meer in de hand…
Ik haat dit gevoel. Ik wil het niet meer. Ik heb heel even de zon gezien, en nu is het weer donker. Ik wil de zon weer zien…ik wil hem weer zien…
Nooit heb ik moeite gehad om mensen te vergeten, omdat ik me niet hecht. En nu mag ik me niet hechten….
Het is niet alleen hem. Maar nu even wel, zo voelt het. Meer kan ik niet hebben.
Verlangen…wat klinkt dat verschrikkelijk. Overdreven. Maar het is waar. Niet uit liefde of passie. Maar uit…iets wat niet te omschrijven is. Iets wat nergens op slaat, waarschijnlijk. Maar het laat zich niet dwingen. Ik wil hem loslaten, maar ik wil het niet. Onlogisch, ik weet het.
Wie maakt me los?
Auteur: Evenstar21 | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 22 mei 2004 | ||
Thema's: |