Niets vermoedend..
Begon ik die middag met een lach,
Ik fietste op weg naar de winkel.
Maar het was te laat voor ik hem zag.
Ik fietste recht in zijn klauwen,
Zijn vrienden kwam erbij.
Ik kon ze niet tegenhouden,
Hun allen tegen mij.
Ze namen me mee, naar het bos.
Hardhandig.
Ik herinner me nog steeds die geur,
Van nat hout gemengd met mos.
Wat er in dat bos gebeurde,
Dat wil ik zelf niet meer weten.
Het enige dat ik nog weet, dat het bos rood kleurde.
Ik kan het niet vergeten.
Hij is uit mijn leven verdwenen,
Maar het gevoel is achter gebleven.
Door die middag,
is het moeilijk om verder te gaan met leven