Massa’s Tranen en verdriet,
maar je merkt het niet,
…hoeveel pijn het me doet.

Je leeft in een denkbeeldige wereld,
met levendige kleuren ,geuren,smaken en alles voelt even goed.
Je neemt telkens maar en meer om te ontsnappen aan de pijn
denk je nu echt dat je door drugs beter zal zijn?
Je hebt geen zin om je down te voelen
je verdriet stop je t liefst zo ver mogelijk weg
komt er ooit een einde aan dit of zal de drugs blijven rulen ?

Na een tijdje begin je weer te chrachen,
je toestand gaat weer eens achteruit,
je verliest je bewustzijn,
zeg is eerlijk vind je dat fijn?
Soms ben je zo ver weg dat je niet eens meer weet wie ik ben,
je ziet dingen die er niet zijn,
en soms krijg je plots hevige pijn,
bloed ophoesten komt steeds vaker voor,
kom je hier nog wel door?

Het doet me zo veel pijn
en het maakt me ook zo bang.
Wat als je een keertje niet meer wakker word?
Weetje, het is echt van levensbelang
dat je stopt nu je nog “kan”.

*zucht* wat moet ik toch met je?
Ik wil je echt niet kwijt.
ik ga je nog n laatste ding zeggen:
lieverd, ik heb spijt.