19 mei 2004
Lieve meid,
Nog steeds speelt hij je parten. Waarom toch? Je houd hem in de gaten, en je haat het van jezelf. Waar is je zelfrespect? Wordt het niet eens tijd om hem te laten gaan? Waarom hou je zo hardnekkig vast? Wat je met hem niet hebt zou je zo met anderen kunnen krijgen. Maar dat wil je niet. Hij intrigeert je, is in alles het tegenovergestelde van jou.
Verdomme trut, mag ik even op je schelden? Je hebt nog steeds de neiging om je leven aan te passen aan hem, en subtiel genoeg doe je dat ook nog. Als hij niet naar je gezwaaid had toen hij wegging, had ik niet durven voorspellen wat er was gebeurd. Maar ik weet het wel. Je had zo depressief als de pest geworden, het zat er nu al in. Het is maar goed dat je gechat hebt, contacten geregeld hebt. Je voelde het isolement al aankomen, ik kon het al proeven.
Je hangt alles aan hem op he? Er is nog veel meer aan de hand, hij is hooguit een trigger geweest. Hij heeft het basale in je aangeraakt, en je zal het ooit onder ogen moeten zien. Hoe klein je je voelt, hoe je anderen nodig hebt, maar het niet durft te vragen. En niet wil accepteren. En omdat je het van hem niet kan krijgen is dat het enige wat je nog wilt. Lekker makkelijk. Vermijding noemen ze dat.
Hoe lang wil je nog zo doorgaan? Hij werkt er nog wel een tijdje hoor. Wanneer is het genoeg? God, wat hunker je. Ik vind het zwak.
Wat? Ben ik gemeen? Dan ben je dat ook tegen jezelf, weet je nog? Ik ben jou. Jij besluit hard te zijn, dus dat ben ik. Ik wijs je op je zwaktes, doe er iets mee. Hoe wil je ooit je leven op de rails krijgen?
Je bent er nu misschien nog niet klaar voor. Dat komt wel, ik push alleen, in de hoop dat het misschien wat sneller gaat. Hoe eerder hoe beter toch? Maar het komt wel.
Toch heb je al stappen gezet. Je bent deze week veel de deur uitgeweest. Vooral alleen, maar je bent ook bij een vriend geweest. Het was ook een vlucht van je vader, maar het is wel goed geweest. Nu de afhankelijkheid nog. Neem je leven weer in handen, laat hem dat niet doen. Hij heeft er niet eens weet van. Hij treft geen blaam. Was het maar zo, dan kon je je woede op hem richten. Nu komt het bij jezelf, en twee keer zo hard.
Kon je maar kwaad op hem zijn. Ergens zou je willen dat het een enorme klootzak was, woede is makkelijker dan acceptatie. Hier wel, nu nog.
Ik wens je een leven zonder angst, zonder onzekerheid. In ieder geval minder dan nu. Je zal moeten knokken, maar ik ben er om je te steunen. En je zo nu en dan een schop onder de kont te geven.
jazzzz: | Donderdag, mei 20, 2004 12:44 |
hoop dat het schrijven aan jezelf je helderheid brengt. enne.. als je een schop onder je kont nodig hebt, dan weet je me te vinden hé. liefs, |
|
Auteur: Evenstar21 | ||
Gecontroleerd door: Goony | ||
Gepubliceerd op: 20 mei 2004 | ||
Thema's: |