Mama..
Altijd, hadden we een sterke band,
Kon alles met je delen,
gingen samen vrolijk door het leven,
hand in hand.
Tot we, elke dag,
tegen elkaar begonnen te schreeuwen.
Ruzie maken om de kleinste dingen,
Hoe groot mijn verdriet was, was wat jij niet zag.
Ik kan er niet meer tegen,
dus ik ga maar weg.
Ik ben voor jou een te grote last,
elke dag, loop ik eenzaam door de stegen.
Donkere stegen, heel nauw,
geen licht aan het eind te zien.
Net als mijn leven nu,
mijn grauwe leven, zonder jou.
Mama, je moet weten,
Dat ik nog steeds van je hou,
en dat ik nog elke dag aan je denk,
moet je nooit vergeten.