ik weet niet wat me bezielde ik was het gewoon zat ik dacht wat heeft mijn leven nog te bieden ik zag alles zwart
het innemen van de pillen was gemakkelijk voelde niks maar paar uur later voelde ik de verslapping en de pijn ik zag mijn moeder en haar verdriet en dat voelde niet fijn eenmaal in het ziekenhuis in een bed en de zuster zei noem je dit pret je doet je moeder zoveel pijn dat vind je zelf toch ook niet fijn ik voelde toen de pijn nog erger de dokter hebben me onderzocht en zeiden je hebt geluk je mag naar huis het is je niet gelukt onderweg naar huis