Hopelijk gaat dit vlug voorbij
En kan ik verder kijken, opgelucht en blij
Misschien met tranen in mijn ogen
Van de zaken die ik niet kon geloven
Vroeger, ik heb toen niks misdaan
Maar toch kon hij niet aan mij weerstaan
Met die “hij” bedoel ik “mijn pa”
Vandaar dat ik nu van hem wegga
Met zijn handen kon hij niet van mij blijven
Maar veel kan ik daar niet over schrijven
Juist kan ik nog zeggen dat hij “het” met mij deed
En het was dat moment dat hij mijn hart aan flarden sneed
De eerste keer, 16 was ik
Toen was ik het al van : slik
De tweede keer , een half jaar later
Toen beschouwde ik hem niet meer als mijn vader
De derde keer, toen was ik 17
Toen wou ik mezelf niet meer zien
Ik dacht wat scheelde er met mij?
En mijn gevoel, dat komt nooit meer vrij
Het is nu 3 maand later
En zeker niet meer mijn vader!!!