als scherven schrijven ze
rode krassen op mijn lijf
eb en vloed
gutsend rood bloed
slepende pijn doorprikt
de emotie
in mijn barstend hart
de kwelgeest
die op de wanden
van mijn schedel hamert
sleurt me omhoog
voorbij de pijn
in verse rode inkt
ik verzuip in mijn weemoed
sputterende longen hinkstapspringen
tegen mijn borst
ik sterf als
ik mijn doel niet bereik
ik wil er komen:
de bloem
waarin jij schuilt
het aroma ruiken
de schoonheid op mijn
netvlies naaien
de zachte texturen over mijn
doorzeefde vingertoppen wrijven
ik blijf steken bij de stengel
hoe weet ik ooit
wat jij voor mij voelt?
mijn lichaam hapert
zoute rivieren
wegen zwaar
op mijn blozend bleke wangen
ik glij,
laat los
jouw hand
grijpt me vast