Mijn gevoel...
Steeds weer gapen,
en dan niet kunnen slapen.
Ik weet het klinkt zo raar,
maar helaas het is echt waar.
Elke avond weer moe zijn,
En dan.. weer die verschrikkelijke pijn.
Pijn,pijn van verdriet,
verdriet dat niemand ziet.
Dan zet ik weer mijn masker op,
en voel ik me weer eventjes helemaal top.
Zonder dat masker kan ik niet leven,
dat masker heb ik met die ellende meegekregen.
Maar.. ik kom er weer bovenop,
dan sta ik weer aan de top.
Dan kan ik de hele wereld aan,
dat is iets waar ik voor ga.
liefs debbie