Een schouderklop
Gure wind doet toppen van bomen buigen
Strepen zware regen slaan halmen neer
De hemel lijkt te vlammen, de zee getuige
Krachten onbevangen, ‘zonder luchtafweer’
Als speelse stormhand, geenszins vuisten
doe jij de golven in brandend schuim vertoeven
Je maakt je op, al je aderen bruisen
Laat samengepakt natuur proeven
De zee is kalm, na rusteloze uren
Bomen richten zich na schade op
De natuur had het eventjes te verduren
Geven elkaar een schouderklop
willemmien
westland: | Dinsdag, mei 11, 2004 10:49 |
heel mooi geschreven,de natuur zo neer te zetten met zijn ma westland.wilde natuur. | |
Roger Bamps: | Maandag, mei 10, 2004 00:01 |
Prachtig verwoord! En graag gelezen. Succes Lommert! Groetjes, Roger Bamps. |
|
MayadeBij: | Zondag, mei 09, 2004 23:18 |
Juist. Heerlijk hoor die luwte; ga ik vaker doen ;) (adagio, adagio :) Slaap lekker voor straks en een (frisse zowaar) kus! | |
Annemieke van der Ven: | Zondag, mei 09, 2004 22:26 |
Een schouderklop van mij aan jou en de natuur gericht... Een sterk geheel zo door jou bedicht... X Annemieke |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 09 mei 2004 | ||
Thema's: |