Mijn hoofd gaat onder
in jouw poel van vage leugens
snerpende verwijten
en het nog ergere stilzwijgen
van je bloedrode lippen
Prikkeldraad is rond mijn hart geweven
Elke slag
komt met meer pijn;
roestig ijzer
kerft de liefde
vol littekens
Je schoonheid slaat spijkers
onder mijn bloedende nagels
omdat mijn vingertoppen
niet bij je kunnen
Je bewegingen verlammen
mijn gebroken lijf;
ik wil met je dansen,
zwieren, draaien, vrijen.
Maar je glimlach duwt me
steeds dieper onder
in jouw poel van vage leugens
snerpende verwijten
en het nog ergere stilzwijgen
Mijn longe barsten
verstikking schroeit me
van binnenuit
Terwijl mijn liefde barst
strelen de laatste luchtbellen
mijn dode wangen