het leven bleef staan
bij die ene keer
ik wil wel verder maar het gaat niet meer
al het verdriet en de pijn
het zit in mij en ik raak het niet kwijt
een zwarte gloed pijn diep in mij
de strepen in mijn armen zijn er nu
zo drijg ik de gloed er soms wel uit
maar ze gaan weer dicht veel te snel
de pijn is er weer maar ik wil het niet laten zien
ik zet het masker op en kijk vooruit
blij zijn doe ik weer
maar de pijn is er weer.