Dit gedicht is geschreven op 1 mei 2001, 3 jaar nadat mijn neefje van 20 maanden in de vijver is gevallen, helaas is hij 6 dagen later gestorven.
DENK NIET DAT...
Denk niet dat ik niet aan je denk, omdat ik niet zo vaak meer kom,
Denk niet dat ik me niet meer afvraag het waarom.
Denk niet dat ik je wil verdringen uit mijn hart,
Denk niet dat de pijn mij niet meer tart.
Denk niet dat ik je gezicht vergeten ben,
Denk niet dat ik je niet meer ken.
Denk niet dat ik geen traan meer om je laat,
Denk niet dat het met mij altijd goed gaat.
Want ik denk nog vaak aan jou,
Omdat ik nog steeds zoveel van je hou.
Want ik vraag me nog vaak af waarom,
Omdat ik nog steeds niet op het antwoord kom.
Want ik wil je niet uit mijn hart verdringen,
Omdat er ook zijn die mooie herinneringen.
Want de pijn is er nog altijd,
Omdat jij hebt verloren die moeilijke strijd.
Want ik ken je gezicht, zeker weten,
Omdat ik hem nooit zou kunnen vergeten.
Want ik ken je nog steeds heel goed,
Omdat je had zo'n ondeugende snoet.
Want de tranen komen nog steeds in de nacht,
Omdat ik dan weer voel die onmacht.
Want het gaat niet altijd goed met mij,
Omdat er één mist, en dat ben jij!
Lieve Patrick ik hou van je voor altijd!