Vruchtbaar blijven
Als een zwarte wolk grimmig overschiet.
De glans van het leven naar elders vlucht.
Een hart bezwijkt van verdriet.
De ziel verwachtingsvol zucht.
Wat heeft het nut aan morgen te denken
als de wereld in vlammen van schand
steeds haat weet te ‘schenken’ ,
en de liefde in ‘t dal van droefheid belandt.
Waar zwoegen we voor als een bloeitak verschrompelt.
De liefde zijn kans weer voorbij ziet gaan.
Een kind bij geboorte al in rouw is gedompeld,
en het goede met lege handen blijft staan.
Ik blijf in liefde van mensen geloven
- hoe moet ik toch die volheid omschrijven ?-
Mij zetten in halmen van korenschoven.
Plat op de akker bij stormen, maar vruchtbaar blijven.
willemmien
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, mei 08, 2004 07:55 |
Hoe moet ik toch die voheid omschrijven is de zin die mij het meeste raakt... Want de liefde...mensen...het mooie wat somige delen is ONBESCHRIJFELIJK mooi... Mijn geloof in de toekomst is er in iedergeval ondanks alles... Liefs X Annemieke |
|
voske: | Vrijdag, mei 07, 2004 23:20 |
Heel graag gelezen.Vooral het einde is heel sterk. groetjes,voske |
|
Danty.nl: | Vrijdag, mei 07, 2004 22:43 |
SUPER TEKST ZOU HAAST DENKEN DAT IK EEN BOEK LEES. |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 mei 2004 | ||
Thema's: |