16 jaar, zo kort leef ik pas,
Maar ik wou dat mijn leven anders gelopen was.
Zonder mensen te verliezen en zonder al die pijn,
Zou mijn leven een zonniger plaatje zijn.

Mijn vader liet me alleen en mijn stiefvader overleed,
Ik was depressief en vond alles en iedereen wreed.
Ik stopte met school en zocht een baan,
In de hoop dat als ik het negeerde, het wel over zou gaan.
Ik werd somberder, zag nergens meer de lol van in,
Had het gevoel dat ik alleen stond en niks had voor mij nog zin.

Toen stonden daar 3 engeltjes, ook wel vrienden genoemd,
Die mij besloten te helpen, al dacht ik dat ik was gedoemd.
Ze namen me op sleeptouw en leerde me weer lachen,
Leerden me hoopvol zijn en niet iedereen te verachten.
De zon ging weer schijnen en de wolken verdwenen,
Ik hoefde niet meer te liegen, kon alles wat ik zei eindelijk weer menen.
Mijn leven is niet meer donker, maar door jullie liefde verlicht,
Dankzij jullie steun en liefde, is mijn leven een gedicht...

Vera, Pat & Willem, jullie zijn de beste vrienden die ik me zou kunnen wensen... Ben dr altijd voor jullie en hou ontzettend van jullie alledrie!!!