ik kwam in dit leven als vlekkeloos geboren
maar nu vele jaren alter kan niets me ng bekoren
ik vraag me af dag na dag
waarvoor ik dit leven wel leven mag
of moet ik eerder zeggen moet
want zelf al wil je iets niet toch zal je het moeten doen
minuten, uren, dagen kan je erover nadenken
maar de tijd zal je geen antwoord schenken
de tijd die is als een verloren woord
en die steeds zonder ophouden tikt voort
of mss is zoals de bodem van een oceaan
of het hart van een orkaan
niemand die daar ooit gaat
en niemand die erover praat
de tijd, iets waar iedreen over vertellen kan
maar tegelijk iets is waar niemand ooit iets over weten zal
zoals de stilte een woord is dat je niet hoort
ja zo tikt de tijd traag voort