Ik weet hoe moorden voelt
Ik doe het elke nacht een beetje
Meer
Spartel spartel in het water
Kop onderduwen
En dan weglopen
Terug de werkelijkheid in
Mijn handen zijn nooit zo stout
Als in mijn hoofd
Maar mijn woorden zijn vaak harder
In het echt
Niet zo bedoelt
De knetters van pijn te zien
Wanneer weefsels krakend scheuren
En mijn kleren verwarrend
rood kleuren
Ren ik weg
Weer in het heden
Beschaamd de grond bewonderen