Niets gebeurd voor niets,
dat geloof ik graag.
Daar was je opeens op de fiets,
een gek gevoel in m´n maag.
Dan ben je weg, dan ben je er weer,
gelijk terug in mijn gedachten.
Wat een pech, het doet me zeer,
nog steeds moet ik afwachten.
Je nooit meer zien en nooit meer spreken?
Of komt het toch nog goed?
Ik blijf om je geven ondanks je streken,
je hebt geen idee wat je met me doet.