Een eeuwigheid een kleine tijd
Een eeuwigheid een kleine tijd
dat ik jou al mag kennen
Mijn hart zal nimmer kennen spijt
dat het aan jou voor altijd toebehoort
Noch kan 'k aan jouw 'afwezigheid' ooit wennen
Mijn 'zijn' snakt telkens weer naar jou
Ik voel me heel verloren
Mijn tranen, inkt waarmee ik schrijf 'Ik hou van jou'
Mijn zuchten doen de wereld beven
Een leven zonder jou kan niet bekoren
Wij zinken beiden weg in ogen
Vergeten daar de werkelijkheid
Wij voelen, weten dat wij mogen
zijn zoals wij ooit bedoeld
En geen van ons wil d' andere kwijt
Nog lopen wij op 't winderig pad
Van 't leven dat wij nooit gewild
Hunkerend naar liefde die wij nooit gehad
toen wij, reeds oud geboren,
er niemand was die onze pijn gestild
Maar heel ons hunkeren leeft in 'morgen'
Het ons beloofde wordt daar ingevuld
Lachende geesten, vrij van zorgen
Bevrijdt van elke oude pijn
Omdat wij zelf het zo hebben gewild.
**********
sunset 28-04-2004
**********
Lesley-Ann: | Vrijdag, april 30, 2004 13:09 |
Mooi,Liefs Lesley-Ann | |
Irdana: | Donderdag, april 29, 2004 09:29 |
lieve Sunset je gedicht mooi verwoord ****************************** bevrijdt van oude pijn leven in liefde gehuld verdrinken in elkanders ogen in een wereld vol verlangen een wereld waar men samen kan zijn daar waar men zich voel nooit verloren is liefde tussen twee mensen voor eeuwig geboren lieve groetjes Irdana |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 29 april 2004 | ||
Thema's: |