Ik kan geen woorden vinden..
om te beschrijven hoe ik me voel..
een soort van emotieloosheid..
zonder enig doel..
eerst mijn favoriete woorden..
nu de woorden die mij zo raakten..
nadat ze diep in me boorden..
ik doe wel vrolijk, en of het met niets scheelt..
maar van binnen.. sterf ik een beetje..
je hebt zo iets intiems, met haar gedeeld..
het was nog een beetje van ons, maar nu niet meer..
toch hoopte ik dat.. iedere keer weer..
de regen in mijn hoofd word alleen maar erger..
en soms lijkt het niet meer op te houden..
alleen als ik de regen buiten hoor..
dan is het weer goed van binnen..
en hoop ik op een dag weer iemand anders te beminnen..
Ik droom iedere nacht.. dat we weer samen zijn..
en dan word ik wakker.. en dan voel ik weer pijn..
ik wil zo graag.. dat je weer bij mij bent..
en niet meer daar.. bij haar..
ik ben diegene die jou zo goed kent..
en zo anders is dan zij, niet kwaad word om grappen..
zij is niet mij.. wanneer zie je dat in?