Opeen hele rare manier heb ik je leren kennen
En opeen rare manier iets met je gekregen
In het begin moesten we er allebei aan wennen
Dat we iets met elkaar kregen
Ik was gelukkig in mijn leven
En na een deprisieve bui kon ik het weer aan
Jij had mij het vertrouwen in jou gegeven
Waardoor ik op eigen benen kon staan
Toch zij iedereen hij is fout
Ik wou der nix van weten
Het liet me koud
Zoon lieve jonge kon ik toch niet laten gaan of vergete?
Toch naarmate de dagen verstreken
Kwam ik er achter dat hij me gebruikt had
De dagen werden uiteindelijk weken
Toch ging ik steeds weer naar hem toe want het was tog een schat.
Uiteindelijk ging het uit
Ik ging kapot van binnen
Het was het verdriet dat ik in me hart sluit
En me pijn kon ik niet meer overwinnen
Ik hield zoveel van hem
HIj had mooie oge
een lieve stem
HIj liet me in de de liefde geloven
Maar nu moet ik je vergeten
en een lange weg is nog voor mij te gaan
Ik wil vergeten hoe je heette
en niet een traan om jou laten
Je zit nog zo diep in mijn gedachten
En dat zal ook nog wel zo zijn
Maar toch ga ik elke keer weer verwachte
dat het zo was zoals die tijd, want het was fijn
Ik moet je leren loslaten
En me tranen verwerken, en niks moet ik er meer van wete
Maar waarom zit je nog elke dag in mijn hoofd
waarom kan ik je niet vergeten...