onverwacht
ooit kwam ik onverwacht
met mezelf aan bod van
droom tot deur misschien
later kloppend binnen
als je wilde zou ik geven
alles wat ik had: m’n stem
liet woorden wensen maar
ze vielen sneller dan
ik schenken kon. smeken
werd het om niet alles
maar toch iets te mogen
houden. gekregen heb ik
toen de nacht naar straks
om te strooien: sterfsterren
ruilen dit in onverwacht
nooit meer te beginnen
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2004 | ||
| Thema's: | ||