De dag in een ogenblik verwelkt
De dag in een ogenblik verwelkt,
de zon in een stil moment verduisterd.
Er is geen andere weg naar de waarheid.
De secondes branden in mijn borst.
Jouw aanblik verschrompelt mijn hart
in liefde. Eenheid van ziel.
Het lot omarmt de zeven hemelen in een oogopslag.
Het ware leven moet nog beginnen.
Over dit gedicht
| Auteur: Irene Simons | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2004 | ||
| Thema's: | ||