Een kleine boom ligt grof geveld
Het bladerdak ligt op het gras
Het frisse groen van de kruin
slap, van wat eenmaal stralend was
De dunne stam afgescheurd tot op het bot
Een klein stompje nog boven de aarde
De dunne stam gescheurd, geknakt
Vernield door handen zonder waarden
De hond ruikt het vreemde op het veld
Van iets dat eenmaal was, en niet meer is
Ik geloof dat mijn viervoeter ook voelt
Bij haar, de hond en mij is droefenis.
willemmien
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2004 | ||
| Thema's: | ||