nachtelijke eenzaamheid
ik zie halo's van straatlantarenlichten
oases in een verdere donkere nacht
waar mensen schaduwen, schimmige gezichten
en niemand echt op iemand wacht
en op kasseien zie ik straten dwalen
een maan die ons haar tranen geeft
wij lijden onze eigen pijn, betalen
voor elk moment dat in het licht geleefd
de sterren spiegelen door gescheurde wolken
waarvan de last loodzwaar, en zo bedroefd
en eindigen in de plassen die de straat bevolken
kringen van levenslot dat niet meer hoeft.
**********
sunset 19-04-2004
**********
Lesley-Ann: | Maandag, april 19, 2004 22:24 |
Droevig maar prachtig verwoord Liefs Lesley-Ann | |
Irdana: | Maandag, april 19, 2004 16:01 |
Mooi verwoord gedicht maar met een droevige uitstraling. Maar wel supermooi ! Groetjes en liefs, Irdana |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 19 april 2004 | ||
Thema's: |